ضرورت طراحی و خلق سامانه دروازه سرمایه گذاری ایران (قسمت اول)

از جمله فاکتورهای مهم تاثیرگذار بر رفاه خانوارها در دهه اخیر، رکود بنگاه های تولیدی، کاهش سرعت رشد اقتصادی، افزایش تورم و کاهش درآمد سرانه در کشور می باشند. برای مدیریت اثرات سوء این فاکتورها بر زندگی مردم، چاره ای جز حل چالش سرمایه گذاری در حوزه های مختلف وجود ندارد و از این پس، مدیریت چالش سرمایه گذاری ازجمله جدی ترین و مهمترین مسائل پیش روی مسئولین در تمام دولت ها خواهد بود. و ایجاد ظرفیت های جدید برای تسریع در آهنگ رشد اقتصادی، لاجرم باید سرمایه گذاری های بسیار وسیعی برای تکمیل کردن پروژه های ناتمام، ایجاد مسکن برای اقشار کم درآمد، توسعه زیر ساخت های عمومی، تامین تجهیزات و ماشین آلات تولیدی بنگاه ها، انتقال فناوری و نوسازی صنایع از محل منابع داخلی و خارجی، توسعه صنعت گردشگری، مکانیزه و بهینه کردن کشاورزی و کارهای بسیار زیاد دیگر انجام بگیرد. اما، ایجاد زیرساخت های لازم برای وقوع جهش در سرمایه گذاری، الزامات و پیش نیازهای بسیار گسترده ای دارد، که یکی از اصلاحات ساختاری ضروری می تواند در حوزه اصلاح فرآیند جذب، هدایت و توسعه سرمایه گذاری ها اتفاق بیافتد. در این راستا، نوآوری در ایجاد زیر ساخت های نرم افزاری برای افزایش جذب سرمایه گذاری، هدایت جریان نقدینگی به سمت فعالیت های تولیدی و بهره ور و نهادینه کردن مشارکت عمومی-خصوصی در مبحث سرمایه گذاری بسیار مهم است. بنابراین، اگر به دنبال رشد پایدار در بخش سرمایه گذاری هستیم، لاجرم، باید به دنبال خلق روش های نو و ساختاری کارآمدتر برای تامین مالی پروژه ها و ایجاد ارتباط موثر بین اجزاء چرخه سرمایه گذاری در تمام مراحل، از مرحله پیش از سرمایه گذاری تا مرحله اجراء و پس از آن، باشیم.

اساسا جذب سرمایه و سرمایه گذار برای اجرای پروژه های مختلف، یک فعالیت هزینه بر، برای کلیه دولت ها می باشد و وجود تعداد زیادی از پروژه های کوچک و بزرگ ناتمام در سطح کشور که اتمام و راه اندازی آنها مستلزم تخصیص اعتبار و سرمایه گذاری هنگفتی است، از عهده هر دولتی به تنهایی خارج است. آنچه مسلم است، بدون سرمایه گذاری کافی و هدفمند در بخش های مختلف هم، نمی توان شاهد افزایش اشتغال و کاهش نرخ بیکاری و آسیب های اجتماعی ناشی از گسترش فقر در جامعه بود. فلذا، بایستی راهکاری جدید، قابل اجرا و دانش بنیان ارائه داد تا میزان و حجم تخصیص منابع مالی و هدایت سرمایه های سرگردان به سمت بخش های تولیدی، زیربنایی، روبنایی، خدماتی، پژوهشی و غیره، برای ایجاد اشتغال در کشور به نحو کارآمدتری، ارتقاء یابد. در این راستا، معرفی صحیح فرصت های سرمایه گذاری، در کنار معرفی مشوق ها، معافیت ها و ارایه نقاط تمایز در مقایسه با سایر مقاصد سرمایه گذاری، که اصولا در این امر با هم در حال رقابت هستند، از اهمیت بالایی برخوردار است.